Σαν όνειρο

Κοράκι μαύρο, πήχτρα σκοτάδι η μοναξιά βαραίνει το μυαλό,
πέτρωσε, σαν άβραστο φασόλι στο στομάχι,
σαν το χαλάζι που τον τρυφερό βλαστό τσακίζει.

Μ΄ αγωνία προσμένω το κουδούνισμα,
τα μάτια κολλημένα στην οθόνη
πάνω από το πληκτρολόγιο
που ενώνει τους δυο μας στο χάος.

Ακούω τα βήματα στη σκάλα που ανεβαίνεις,
τρομάζω την ώρα της αντάμωσης που θα με δεις,
βιαστικά τρυπώνω στο σκοτάδι να προλάβω,
το καλό μου χαμόγελο να φορέσω να βάλω τα γιορτινά
τ΄ ατσαλάκωτα ρούχα, να σ΄ αρέσω.

Έλα κάτσε κοντά αγαπημένη,
της διπλανής σελίδας ταξιδεύτρια,
καλώς όρισες
έχουμε πολλά να πούμε κι απόψε
να σπρώξουμε το χρόνο, να με ξεγελάσεις
να σε ξεγελάσω να γελαστούμε κι οι δυο.

Κι όταν περάσει η ώρα με δυο φιλά θα μου πεις καληνύχτα,
καληνύχτα θα πω σαν αντίλαλος κι ένα τρεμούλιασμα φόβου
μήπως χαθείς για πάντα.
Αναμασώ τα λόγια που είπες, που σου είπα, που είπαμε
ξανά και ξανά και ξανά ώσπου ο ύπνος να τσακίσει τη σιωπή
που σαν παγωμένος βοριάς έχει απλωθεί στο δωμάτιο
να με λυτρώσει από την απουσία σου.