Έσκαψες κι έσκαψες βαθειά μα ίχνος νερό δεν βρήκες
κι έσκαψες ακόμα πιο βαθειά πηγάδι για να ανοίξεις
πικρό φαρμάκι το νερό και πώς να ξεδιψάσεις
να σβήσεις τις αποθυμιές που μέσα σου φουντώνουν
πώς να ποτίσεις το μπαχτσέ να ανθίσουν να καρπίσουν
τα άγρια ξεροχόρταρα που δέρνουν οι ανέμοι
να βγάλεις τα ξερόκλαδα, τα αγκάθια τα σπαρλάθια
και να φυτέψεις όμορφα λουλούδια και βλαστάρια
να ζουζουνίζουν μέλισσες το μέλι να τρυγάνε
κι πεταλούδες που θα βρουν χρώμα για τα φτερά τους
να στολιστούν για το χορό του σύντομου έρωτά τους
δεν κλαις δεν απελπίζεσαι δεν χάνεις το ηθικό σου
γελάς και σαν μωρό παιδί τα χέρια σου απλώνεις
σαν δυο φτερούγες αητού για να το προστατέψεις
κι αν είναι εκείνο άγονο σκληρό και ανεμοδαρμένο
έχεις τα άνθη της καρδιάς στα χείλη σου που ανθίζουν
και απλόχερα τα σκόρπισες για να το ομορφύνεις.
κι έσκαψες ακόμα πιο βαθειά πηγάδι για να ανοίξεις
πικρό φαρμάκι το νερό και πώς να ξεδιψάσεις
να σβήσεις τις αποθυμιές που μέσα σου φουντώνουν
πώς να ποτίσεις το μπαχτσέ να ανθίσουν να καρπίσουν
τα άγρια ξεροχόρταρα που δέρνουν οι ανέμοι
να βγάλεις τα ξερόκλαδα, τα αγκάθια τα σπαρλάθια
και να φυτέψεις όμορφα λουλούδια και βλαστάρια
να ζουζουνίζουν μέλισσες το μέλι να τρυγάνε
κι πεταλούδες που θα βρουν χρώμα για τα φτερά τους
να στολιστούν για το χορό του σύντομου έρωτά τους
δεν κλαις δεν απελπίζεσαι δεν χάνεις το ηθικό σου
γελάς και σαν μωρό παιδί τα χέρια σου απλώνεις
σαν δυο φτερούγες αητού για να το προστατέψεις
κι αν είναι εκείνο άγονο σκληρό και ανεμοδαρμένο
έχεις τα άνθη της καρδιάς στα χείλη σου που ανθίζουν
και απλόχερα τα σκόρπισες για να το ομορφύνεις.
.
.jpg)
10 σχόλια:
Έρχεται στιγμή όμως @φίλε μου
που κλαις και απελπίζεσαι όσα άνθη και αν έχουν τα χείλη και τα χέρια σου!!
Όταν γύρω σου το τοπίο είναι κρανίου τόπος εσύ πώς να το προστατέψεις;;
Πολύ όμορφο και κρύβει ελπίδα το ποιήμα σου αυτό...
Καλημέρα!
@marianaonice: Κρανίου τόπος, αλάνα με σπασμένα γυαλιά που όπου πατήσεις ξεσκίζεις τις σάρκες σου και μοναξιά ανείπωτη ανάμεσα στο πλήθος που σε περιβάλει κι ας την κρύβεις πίσω από τη χαμογελαστή μάσκα του κλόουν...
ελπίδα για ποιο πράγμα όταν ξέρεις πως όλα έχουν τελειώσει πως τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν πριν, όταν δεν περιμένεις πια το ξημέρωμα αλλά πότε θα νυχτώσει να τυλιχτείς στα χρώματα τους ερέβους, να κρυφτείς, να μη διακρίνεσαι....
Και εκεί στης αβύσου την άκρη βλέπεις ένα χέρι να απλώνεται και ένα πρόσωπο, ίσως, βγαλμένο από μια άλλη άβυσο μοναξιάς, να ζητά να σε κρατήσει για να κρατηθεί κι αυτό στο φως....
Ξέρεις πως κάνεις λάθος, το βλέπεις το αδιέξοδο μπροστά, μα είναι τόσο όμορφο να ελπίζεις πως μπορεί κάποτε να ξημερώσει...
Καλό σ/κ και κάνε κι ένα μπάνιο για μας τους ξεχασμένους της πρωτεύουσας.
απίστευτο κι όμως αληθινό: το χωράφι άνθισε!
:)
Καλή σοδειά να έχουμε κι αληθινή...
:-)
@σώμα που χορεύει: Πάντα αισιόδοξη, πάντα κεφάτη, σ΄ ευχαριστώ για τις ευχές σου...
Καλύτερα να μετανοιώνουμε για κάτι που ζήσαμε παρά για κάτι που δεν ζήσαμε!!
Μη τα φοβάσαι τα αδιέξοδα! Έχουν έξοδο: την είσοδό τους!!
Ζήσε τη στιγμή και ερωτέψου ό,τι σε μαγεύει! Έτσι δαμάζεις το χρόνο και αψηφάς το σκοτάδι!!
Να είσαι πάντα καλά!
@marianaonice: Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου.
Έχεις δίκιο οι πιο όμορφες μέρες μας είναι αυτές δεν ζήσαμε ακόμα...
Την καλησπέρα μου...
Αχ, έχει απάγγειο εδώ, κι ελπίδα!
να μπω κι εγώ;
:)
@ανώνυμος: Προσεχτικά όμως μην μου πατήσεις τα άνθη...
Καλημέρα! αυτά τα λουλουδάκια δε μαραίνονται, είναι ζωγραφισμένα! Εγώ κι άλλοι πολλοί, τα λουλούδια της καρδιάς σου βλέπουμε, και δε μιλάμε. χαιρόμαστε μόνο, γιατί τα λουλούδια της καρδιάς, είναι πάντα κοντά στους ανθρώπους, και δε φοβούνται τα πόδια, μην τα πατήσουν, ούτε τα χέρια, μην τα κόψουν.
πολλές φορες φοβούνται να υπάρχουν.
είναι συχνό αυτό.
αυτός είναι ο φόβος...
γιατί όταν είσαι πλούσιος, φοβάσαι μη φτωχύνεις. μα εσύ δε φτωχαίνεις. έχεις πολλά παρτέρια!
:)
δώσε ένα λουλούδι, θα το προσέχω και θα του μιλάω!
καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου