Χωρίς τίτλο

Ο έρωτας…
μια παλιά ιστορία,
τελειωμένη, από χρόνια
ξεχασμένη στ΄αζήτητα.
Μια πλάνη, ανθρώπινη.
Αυτό έλεγες.
Πίστευες πως είχες τελειώσει.
Έκανες κάστρο
τη μοναξιά
κλείστηκες μέσα
κι άφησες απότιστο
το άνθος της καρδιάς
να μαραθεί, να πεθάνει.
Κι όταν την είδες
να σου χαμογελά,
σκέφτηκες να φύγεις.
Με τα πόδια βαριά
και την καρδιά άδεια
πήρες τους δρόμους.
Να ξεφύγεις.
Μάταιος κόπος.
Όπου κι αν κοιτάς είναι εκεί.
Φώλιασε στο μυαλό,
αιχμαλώτισε τη σκέψη
κι ανοίγει λαγούμι
να φθάσει στην καρδιά.
Να καταλάβει το κάστρο.

.