Όπως στα όνειρα

ακούμπησες την καρδιά σου στα χέρια μου
ξεκλείδωτη σαν ανοιχτό βιβλίο, πολύτιμο δώρο
και με άφησες με τις ώρες να διαβάζω
όσα κρατούσες απ΄ όλους μυστικά τόσα χρόνια,
μυστικά που θέλησες να μοιραστείς μαζί μου.
έγινα ο καθρέφτης σου στις δύσκολες στιγμές
κουβεντιάσαμε ώρες ατέλειωτες,
ξενυχτίσαμε τραγουδώντας την αγάπη,
τον πόνο, τη μοναξιά, τα αδιέξοδα της ζωής.
αγαπηθήκαμε με μια αγάπη ανυπόκριτη
όπως αγαπάει ο επαναστάτης
χωρίς ανταλλάγματα
όπως αγαπιούνται οι πραγματικοί φίλοι
όπως το καλό κρασί αγαπάει το δρύινο βαρέλι.
χαθήκαμε ξαφνικά, απρόσμενα, αδικαιολόγητα
έτσι όπως ξαφνικά κι απρόσμενα είχαμε συναντηθεί.
μένουν οι αναμνήσεις να με συντροφεύουν
τις ατέλειωτες ώρες που καρτερώ να ανάψει το φως
στο παράθυρο του σπιτιού σου
που στέκει απέναντι σιωπηλό
και μυστηριακό να σε θυμίζει αγαπημένη.
έγινες πια ολότελα δική μου όπως τα όνειρα μας,
σου μιλώ ώρες ατέλειωτες
για όσα δεν προλάβαμε να πούμε μαζί
και συ με ακούς με προσοχή
και με κοιτάς τρυφερά μ΄ αυτά τα υπέροχα μάτια
που δεν γνώρισα ποτέ και μου ψιθυρίζεις γλυκόλογα
μ΄ αυτά τα υπέροχα χείλη που δεν άγγιξαν τα δικά μου

.

Η απόδραση είναι ...δικαίωμα

Η ελευθερία δεν χαρίζεται ...κερδίζεται!

.

“Λόλα να ένα μήλο”

Πρώτο κουδούνι σήμερα και τα πρωτάκια σαστισμένα κι αγουροξυπνημένα θα αφήσουν το χέρι της μάνας για να πιάσουν το χέρι της δασκάλας.
Της δασκάλας που μαζί της θα ξεκινήσουν το ταξίδι στο μαγικό κόσμο της γνώσης.
Θα τα συνοδεύει η ευχή μας να είναι το ταξίδι τους ανέφελο και παραγωγικό και φορτωμένα γνώσεις και εμπειρίες να βρουν, ώριμοι άνθρωποι πια, την Ιθάκη τους.
Ξεχωριστή η ευχή μου για το δικό μου το πρωτάκι τον αγαπημένο μου εγγονό που σε λίγο θα περάσει την αυλόπορτα του Δημοτικού σχολείου της γειτονιάς μας.