Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....


.

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Μοναξιά…

Η βροχή σούρωνε από νωρίς πάνω στα κεραμίδια,
και κυλούσε αδιάφορα στο χώμα
όπως το δάκρυ της καρδιάς που αιμορραγεί
στο ρείθρο του απέναντι πεζοδρομίου.
Της καρδιάς που πάσχισε να αγαπήσει,
να δοθεί, απλόχερα χωρίς αντάλλαγμα
στο χρηματιστήριο ανόμοιων αξιών.
Κρυμμένος πίσω απ’ το διάφανο τζάμι της σιωπής
χαμογελάς αμήχανα για να κρύψεις το φόβο ,
το φόβο της μοναξιάς που θανάσιμα σε τυλίγει.
Η βροχή επίμονη, μονότονη ραμφίζει το τζάμι,
το τζάμι που κρύφτηκες πίσω του απροστάτευτος
να φυλαχτείς από την οργή του δικού σου θυμού.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

βροχοσταλίδες...

Στάθηκα κοιτάζοντας ένα κόκκινο τριαντάφυλλο να δακρύζει
μπλεγμένο στα βρόχια του γιασεμιού, που σκόρπιζε μυρωδιές κι αρώματα
να σμίξουν με τις μυρωδιές απ’ το βρεγμένο χώμα του κήπου.
Σ’ είδα να φεύγεις καθώς δυνάμωνε η βροχή και τα άνθη του γιασεμιού
γέρνανε ελαφρά για να χαρούν το χάδι απ’ τις βροχοσταλίδες
που πέφτανε ασταμάτητα μουσκεύοντας τα πάντα.
Κουρτίνα οι βροχοσταλίδες αστράφτανε πάνω στ’ ανθισμένο γιασεμί
κι έμενα να σε κοιτώ καθώς η βροχή μούσκευε τα μαλλιά
κυλούσε στα μάγουλα, έσμιγε με τα δάκρυα και κατέβαιναν μαζί
στο στήθος να πετρώσουν την καρδιά.
Η βροχή δυνάμωνε μα έμεινα καρφωμένος να κοιτώ
ένα κόκκινο τριαντάφυλλο να παίζει με τις βροχοσταλίδες
όπως έπαιζε η ματιά σου στο πρώτο μας αντάμωμα κάτω απ’ ένα ουράνιο τόξο.

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Σε ψάχνω
στα σκοτάδια του μυαλού, στον αέρα της νύχτας, στις μυρωδιές των λουλουδιών

Σε ψάχνω,
στις μουσικές και τα τραγούδια που ακούγαμε χωρίς να μιλάμε
σ΄ αυτά που σε πληγώνουν, σ’ αυτά που σε κάνουν να γελάς
στην καινούρια μέρα που ξημερώνει

Σε ψάχνω,
στους χτύπους της καρδιάς και του κορμιού την ταραχή
στα μάτια του κόσμου, στα χαμόγελα των παιδιών τις αγκαλιές των νέων
Στις γειτονιές του κόσμου, τις πολιτείες, τα βουνά και τις θάλασσες,

Σε ψάχνω…

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Γιατί μερικοί άντρες προτιμούν να έχουν σκύλο και όχι σύζυγο


1. Όσο πιο πολύ αργήσεις να γυρίσεις σπίτι, τόσο πιο ενθουσιασμένος είναι ο σκύλος όταν σε βλέπει.

2. Τα σκυλιά δεν παρεξηγιούνται αν τα φωνάξεις με το όνομα άλλου σκύλου.

3. Στα σκυλιά αρέσει να αφήνεις πεταμένα πράγματα στο πάτωμα.

4. Οι γονείς του σκύλου δεν έρχονται ποτέ επίσκεψη.

5. Τα σκυλιά συμφωνούν ότι για να τα κάνεις να καταλάβουν τι λες πρέπει να τους υψώσεις την φωνή.

6. Δεν χρειάζεται ποτέ να περιμένεις τον σκύλο σου να ετοιμαστεί, για να βγεις έξω. Είναι έτοιμος 24 ώρες το 24ωρο.

7. Τα σκυλιά νομίζουν ότι έχει πλάκα όταν είσαι μεθυσμένος.

8. Στα σκυλιά αρέσει το κυνήγι και το ψάρεμα.

9. Ο σκύλος δεν πρόκειται ποτέ να σε ξυπνήσει μες στη νύχτα για να σε ρωτήσει, 'Αν πέθαινα, θα έπαιρνες άλλο σκύλο;'

10. Αν το σκυλί σου γεννήσει, απλά βάζεις μια αγγελία στην εφημερίδα και τα δίνεις.

11. Ο σκύλος θα σε αφήσει να του βάλεις κολάρο με καρφιά, χωρίς να σε χαρακτηρίσει ως διεστραμμένο.

12. Αν ο σκύλος σου μυρίσει επάνω σου την μυρωδιά άλλου σκύλου, δεν τρελαίνεται. Απλώς του φαίνεται ενδιαφέρον.

13. Στα σκυλιά αρέσει να κάνουν βόλτες στην καρότσα του φορτηγού.

Και το καλύτερο από όλα:

14. Αν ο σκύλος σου φύγει, δεν παίρνει τα μισά σου υπάρχοντα.

Και για να κάνετε τη δοκιμή:

Κλείδωσε στο πορτμπαγκαζ τη γυναίκα σου και τον σκύλο σου, για μια ώρα. Άνοιξε και δες ποιος είναι πιο χαρούμενος όταν σε δει.


Αναρτήθηκε από ClopYPastE

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Δέκα αγάπες

Την πρόσκληση για να παίξω και ν’ «αποκαλύψω» τις 10 μου αγάπες την έλαβα πριν λίγες μέρες από την καλή μου φίλη Αγράμπελη και η πρώτη σκέψη ήταν να μην παίξω… (τι δουλειά έχω εγώ παππούς άνθρωπος με παιχνιδάκια).
Παρόλα αυτά μπήκα κι εγώ στο παιχνίδι αφού:
1) Πρώτα από όλα αγαπώ την Αγράμπελη μια φίλη που γνώρισα πριν από δύο περίπου χρόνια μέσα στο χάος του διαδικτύου και την αγαπώ τόσο που μου είναι αδύνατο να αρνηθώ την πρότασή της να παίξω στο παιχνιδάκι με τα «10 πράγματα που αγαπώ».
2) Αγαπώ να αγναντεύω τη θάλασσα και τους γλάρους και μ’ αρέσει να «χάνομαι» κοιτώντας τη γραμμή που χωρίζει το γαλάζιο της θάλασσα από το γαλάζιο τ’ ουρανού.

3) Αγαπώ το τσιπουράκι με παρέα καλούς φίλους και κουβεντούλα για τα μεγάλα και τα εφήμερα ακόμα και μέχρι το ξημέρωμα.
4) Αγαπώ τα κορίτσια μου ακόμα κι όταν με στεναχωρούν.
5) Το πονηρό βλέμμα του εγγονού μου και τις πρώτες του μαγκιές.
6) Τη φουσκωμένη κοιλίτσα της κόρης μου που μου ετοιμάζει το δεύτερο εγγόνι.
7) Να κάθομαι μπροστά στο αναμμένο τζάκι όταν έξω χιονίζει απολαμβάνοντας ένα ποτήρι μαύρο ρούμι.
8) Αγαπώ τους λύκους…, (αυτό έτσι χωρίς περισσότερες εξηγήσεις).
9) Αγαπώ τα λουλούδια, και μ’ αρέσει να τα φωτογραφίζω, ιδίως αυτά που συναντώ στην άκρη του δρόμου πλάι σε λασπόνερα.
10) Αγαπώ να ακούω Μητροπάνο με τα μεγάφωνα στη διαπασών όταν ταξιδεύω στην Εθνική με τα γκάζια εκτός ορίων.
Αυτά λοιπόν είναι τα 10 πράγματα που αγαπώ ή για να είμαι ειλικρινείς είναι αυτά που μου ήρθαν πρώτα στο μυαλό.
Τώρα πρέπει να καλέσω με τη σειρά μου 10 bloggers να παίξουν για να συνεχιστεί το παιχνίδι.
Δεν θα το κάνω, για να μην με βλαστημήσει κανένας σας, και όποιος θέλει εξ ιδίας βουλήσεως ας παίξει.

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Παράπονο.

Πέτρινο το χαμόγελο,
και χιονισμένη βουνοπλαγιά η καρδιά,
όταν με ξεπροβόδιζες στην πόρτα του σπιτιού σου.
Νοέμβρης μήνας κι είχε ένα ψιλόβροχο σαν δάκρυ,
την τελευταία φορά που σε κοίταξα στα μάτια,
που έσταζε δηλητήριο στο τσίπουρο που πίναμε παρέα.
«Πρώτο φθινόπωρο χωρίς αγάπη»
έριχνε αλάτι στη πληγή ο Μητροπάνος
στου μισεμού το δρόμο που με πήρε μακριά σου.

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Νυχτερινός περίπατος



Βούλιαζα
στο κενό της αϋπνίας όλη τη νύχτα
κι εσύ με κρατούσες αγκαλιά.
Βουλιάξαμε
στο κενό ανάμεσα στο αισθητό και την ανυπαρξία
της νύχτας.
Μια κρυστάλλινη σφαίρα η νύχτα αντανακλά
τις ώρες που διαβαίνουν σιωπηλές.
Σε κρατώ αγκαλιά κι αγναντεύουμε
πέρα μακριά τον ορίζοντα
που λιώνει το σκοτάδι στο φως
της μέρας που έρχεται.
Από τα Σύβοτα Θεσπρωτίας στα Μουδανιά Χαλκιδικής
ένα τσιγάρο δρόμος με τα γκάζια στα όρια
τρέχεις να προλάβεις
στα διάφανα νερά κα το καλοκαίρι που φεύγει
να παραδώσεις το κορμί σου,
να ξεπλυθεί
από τα αλάτια του ιδρώτα της καθημερινότητας
στην αρμύρα της θαλασσινής δροσιάς.
Βούλιαξα
έτσι ανεξήγητα όπως χθες και προχθές
στο απύθμενο κενό της αϋπνίας
με τη σκέψη καρφωμένη στη μορφή σου
και τη ματαιοδοξία του έρωτα
να σκορπά πεφταστέρια στο σκοτάδι.


Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

ΛΕΞΕΙΣ ΑΠΟ Μ….


Μήτρα μια λέξη από μ, με πέντε γράμματα
και η λέξη μνήμα από μ αρχίζει,
με πέντε γράμματα επίσης.
Από τη μήτρα στο μνήμα μια ολόκληρη ζωή
σύντομη, βιαστική, βασανιστική, ανεπανάληπτη.
Από τις ωδίνες της γέννας στις ωδίνες του χαμού.
Από το σκοτάδι της μήτρας στο φως της μέρας
από το φως της μέρας στο σκοτάδι του μνήματος.
Από την ύπαρξη στην ανυπαρξία
Ο αέναος κύκλος της ζωής
Από τη μήτρα στο μνήμα
από τη γέννηση στο θάνατο.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Σκιές στο σούρουπο


Η βελόνα στο κοντέρ φλερτάρει με τα 200
η νταλίκα σαν τρίπατο σπίτι πλησιάζει
με όλη την ταχύτητα και τα φώτα αναμμένα.
Λίγο πριν τη διασταύρωση, σκέπτεσαι
πόσο διαρκεί μια τροχαία παράβαση,
μια στραβοτιμονιά,
που θα γράψει τους τίτλους τέλους
εκεί στην Εθνική….
Χαμένος σε σκέψεις κοιτάς το σκοτάδι
τα χιλιόμετρα της διαδρομής τελειώνουν,
Σκιές στο σούρουπο τα όνειρα
τυλίγονται στο σκοτάδι
Χάνονται….

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

χωρίς τίτλο και χωρίς νόημα....

Σε είδα απόψε στον ύπνο μου,
σε έλουζε μια πανσέληνος
κι ήσουν τόσο όμορφη
στο φως του φεγγαριού.
Είχαμε πάει ένα ταξίδι μαζί
μα σ΄ έχασα σε μια στροφή
στο δρόμο με τις λεύκες.
Σ΄ έψαχνα ως το ξημέρωμα
λουσμένος στον ιδρώτα
από αγωνία και φόβο.
Και μένω τώρα ασάλευτος
και παγωμένος
σαν τα νερά της λίμνης το καταχείμωνο
να σε περιμένω
κι ας ξέρω πως δεν θα γυρίσεις.







.

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

κουλουβάχατα γίναμε...








η συνεπής...















κι ο βιαστικός....

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

φωτογραφία…

Τα μάτια σου ολόφωτα άστρα
μαγικά λαμπυρίζουν
σαν πεφταστέρια
σ΄ ανεξερεύνητο ουρανό.
Τα δυο σου χείλη μέλι
από παραδεισένια άνθη
που μέλισσες για σένα τρυγήσανε.
Το φιλντισένιο σου λαιμό
περίλαμπρο διαμαντοστόλιστο περιδέραιο
οι έξη αδελφές της Πούλιας
τον στολίζουν.
Σκιρτά η καρδιά σαν άβγαλτη παιδούλα
σαν βλέπει τα γελαστά μάτια σου
και με χίλια χρώματα βάφει τα όνειρα
το χάδι απ΄ τα ολόγλυκά σου χείλη.

.

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Φευγοδιάθετη…. μέρα.


Όμορφη μέρα χαλαρή και φευγοδιάθετη.
Στο δρόμο για το Σούνιο καφέ με κέρασε
και στην Πειραϊκή δυο καραφάκια ούζο.
Σαν το χταπόδι απλωμένη η ζωή
στη χειμωνιάτικη λιακάδα και τον άνεμο.
Και γλιστρούσαν οι ώρες
όπως η άμμος από τη σφιγμένη χούφτα
κι έφτασε σούρουπο βαρύ,
του αποχωρισμού και της υπόσχεσης.



.