Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....


.

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Χειμωνιάτικη λιακάδα


Γαλέος με σκορδαλιά, χταπόδι ψητό, τσίπουρο χύμα από την Αγχίαλο, απέραντο γαλάζιο μπροστά σου, ο αέρας στα 6 τουλάχιστον μποφόρ γεμάτα, χωρίς νάιλον κουρτίνες που σου χαλάνε όλη τη μαγεία, και ένας χειμερινός κολυμβητής να παίζει με τα κύματα.
Δευτέρα μεσημέρι, παραμονή της εθνικής επετείου, αργία, λιακάδα, τι καλύτερο να επιθυμήσεις και να μαι.
Στου Βολιώτη στη παραλία της Λούτσας, μαγαζί λαϊκό κι όχι σαν κάτι Ξυπόλητα αριστοκρατικά που προτιμάνε οι δήθεν και οι περίπου.
Με το τσίπουρο στο ένα και ένα τσιγάρο στο άλλο χέρι αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο, αναπολώ το χτες που έφυγε, σκέπτομαι το αύριο που είναι αβέβαιο και μελαγχολώ με το σήμερα κι όσα απίστευτα συμβαίνουν.
Γουλιά, γουλιά, το τσίπουρο, ψηφίδα την ψηφίδα αναπηδούν οι σκέψεις από τον άγνωστο βυθό της μνήμης για να συμπληρώσουν το παζλ.
Περνάει η ώρα, η φρεασκαδούρα σου ψιχαλίζει το πρόσωπο με θαλασσινό νερό, θολώνουν οι σκέψεις από το τσίπουρο τ΄ αψύ, μοιάζουν βαρκούλες σ΄ ανταριασμένο πέλαγος τα χρόνια που διαβήκανε.
Σταλιά σταλιά η νιότη άδειασε το κορμί που στέκει τώρα εκεί ασάλευτο σαν πολυκαιρισμένο κρασί από ατρύγητο αμπέλι στα αζήτητα της κάβας.
Αναμετράς το μπόι σου κι όλο λειψό σου βγαίνει, τρομάζεις στον ανήφορο, χτυπά η καρδιά σαν του πουλιού του τρομαγμένου, στις σκάλες που ανεβαίνεις.
Στο βάθος ένα φορτηγό τραβά κατά το Λαύριο, βαρύ αργόσυρτο λες κι έχει σταματήσει μεσοπέλαγα, λες και περιμένει το ταχύπλοο που έρχεται πίσω του να το προσπεράσει.
Τόπο στα νιάτα, σκέπτεσαι , κάνουν και τα καράβια και νάτο νεότευκτο, ταχύπλοο το άλλο δεν το τρομάζει ο καιρός, πετάει πάνω στα κύματα και προσπερνάει αγέρωχο το γέρικο εμπορικό που πλέει σπρώχνοντας τα κύματα λες κι είναι σταματημένο μεσοπέλαγα.
Πέρασε η ώρα, πληρώνεις το λογαριασμό και μαζί με την απόδειξη δε ξεχνάς να πάρεις μαζί σου σαν πειστήριο μια φωτογραφία με τα χταπόδια απλωμένα στη χειμωνιάτικη λιακάδα.

3 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Μεταφορά σχολίων από το μοναχικό λύκο που έγινε αρχικά η ανάρτηση:


Ο/Η Αποψη είπε...
Λύκε, μια χαρά πέρασες, ξεκουράστηκες, γέλασες, αγνάντεψες, τσούγκρισες, τι τα θες και τα βάζεις με την ηλικία; Εξάλλου δεν θα ήταν απίστευτα βαρετό να μέναμε για πάντα νέοι;;;

26 Μάρτιος 2008 2:08 μμ


Ο/Η monahikoslikos είπε...
@ άποψη: βαρετό, βαρετό θα ήταν άλλωστε κάθε ηλικία έχει τις χάρες της.
Για σκέψου να ήμουν νεώτερος και να μου ζήταγε η Πετραλιά να δουλέψω καμιά 15 χρόνια περισσότερα, όπως κακή ώρα την πατήσαν οι νεώτεροι;
Επ΄ευκαιρία έχει ο ξυπόλυτος τέτοια πλοκάμια;

26 Μάρτιος 2008 3:16 μμ


Ο/Η iLiAs είπε...
...αυτά είναι μεγαλεία Λύκε..μπερεκέτι.

26 Μάρτιος 2008 6:25 μμ


Ο/Η Αποψη είπε...
Όχι Λύκε μου! Δεν έχει. Δώσε λοιπόν συντεταγμένες να τα δούμε από κοντά τα ...πλοκάμια!

26 Μάρτιος 2008 8:41 μμ


Σχόλιο διεγράφη
Αυτή η ανάρτηση αφαιρέθηκε από το συγγραφέα.

26 Μάρτιος 2008 8:41 μμ


Ο/Η Ανώνυμος είπε...
τελικά αυτός ο λύκος, όλο εκπλήξεις είναι. τη μια σου λέει πως θα γράψει για ΧΧΧβαρετά, και μετά σου μπλέκει με τα βαρελίσια, τα μποφόρ και τα πλοκάμια! κι άντε τώρα εσύ να τον πιάσεις!
αλλά γράφει τόσο όμορφα, τόσο ανθρώπινα, τόσο σοφά...
που τον αγαπάς,
έστω κι αν τον βλέπεις από σπάνια έως καθόλου. συμφωνείτε;
:)
συμφωνούν όλοι λύκε, διότι η σιωπή σημαίνει κατάφαση!
κι εδώ που είμαι, δεν ακούω κανέναν. ούτε καν τα κύματα!
άμπτθα

26 Μάρτιος 2008 9:21 μμ


Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Μ έκανες και ζήλεψα βρε Λύκε... και ξέρεις γιατί ζήλεψα; Γιατί κάποτε μπορούσα κι εγώ να απολαμβάνω τέτοιες ωραίες στιγμές... Στα χρόνια της ανεργίας όμως αναλογίζομαι που ήμουνα και που κατέληξα και στενοχωριέμαι ρε γαμώτο... όταν μετράω τα κέρματα για να πάω ένα πακέτο τσιγάρα... Που είσαι νιότη που 'λεγες πως θα γινόμουν άλλος!

26 Μάρτιος 2008 9:23 μμ


Ο/Η monahikoslikos είπε...
@ abttha: έτσι είναι οι λύκοι, κυκλοθυμικοί, γράφεις από το πρωϊ ένα σωρό που ούτε ο ίδιος τα καταλαβαίνεις γιατί κάποιοι σου έχουν βάλει το μαχαίρι στο λαιμό με τα ντεντ λάιν τους, τα παίρνεις κάποια στιγμή στο κρανίο τα παρατάς και πας στα βαρελίσια και τα πλοκάμια, κάνεις πνευμόνια καινούργια και συνεχίζεις μετά μέχρι το πρωϊ για να προλάβεις και τις προθεσμίες.
Δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει αλλά τα ξαφνικά έχουν άλλη γλύκα και ο μοναχικός λύκο΄ς άλλο τίποτα από ξαφνικά και ξαφνιάσματα.

@ ανωνυμος: σε νιώθω, η ανεργία είναι ο χειρότερος βιασμός του ανθρώπου και την έχω ζήσει στο πετσί μου για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

26 Μάρτιος 2008 9:43 μμ


Ο/Η monahikoslikos είπε...
@ άποψη: θα δώσω συντεταγμένες μόλις εντοπίσω από που μπαίνεις και σχολιάζεις γιατί στο σπίτι δεν σε βρίσκω.

26 Μάρτιος 2008 9:44 μμ


Ο/Η koptoraptou είπε...
Τέτοια κάνεις και ενώ προσπαθούμε να συνέρθουμε από τη σκορδοκαίλα και τη ρέκλα, να βάλομε τα κεφάλια κάτω και να εργασθόμεν, πας και μοστράρεις τα χταποδοκέφαλα! Άκαρδε!

(Φιλιά, Λύκε, μερακλή!)

26 Μάρτιος 2008 9:55 μμ


Ο/Η monahikoslikos είπε...
@ koptoraptou: έχει αδικίες η ζωή αγαπητή μου φίλη, άλλες τραβιούνται με τα πεντάκλωνα του κοπτοράπτη κι άλλοι με τα οχτάποδα του Βολιώτη.

26 Μάρτιος 2008 10:05 μμ


Ο/Η Swell είπε...
Στα Ξυπόλητα συχνάζει κι ο Καραμανλής οικογενειακά. Κι ο ξυπόλητος, αξιοπρεπής ως ξυπόλητος και ως άνθρωπος, έχει βάψει τα κλουβιά (ΟΛΑ!) των καναρινιών μπλε!

27 Μάρτιος 2008 10:28 πμ


Ο/Η monahikoslikos είπε...
@ swell: Τα αποφεύγω τα ξαφνιάσματα γι αυτό δεν βγάζω τα παπούτσια...

27 Μάρτιος 2008 10:38 πμ


Ο/Η o geros είπε...
«Σταλιά σταλιά η νιότη άδειασε το κορμί που στέκει τώρα εκεί ασάλευτο σαν πολυκαιρισμένο κρασί από ατρύγητο αμπέλι στα αζήτητα της κάβας.»

Τι γράφεις ρε παίχτουρα; Ή καλύτερα: Τι πίνεις; Αλλά, τι πίνεις μας το είπες· γιατί δεν πήρες και το gero μαζί σου δεν μας εξήγησες. Πολύ μοναχικός είσαι...

27 Μάρτιος 2008 1:23 μμ


Ο/Η monahikoslikos είπε...
@ geros: να κρατάμε και κανένα καλό στέκι για τίποτα κρυφομαζώματα

27 Μάρτιος 2008 1:29 μμ

tzonakos είπε...

αγέρωχο εμπορικό ... θάλασσα,,, ...

φωτογραφίες ... καλα φαινεται.

Ανώνυμος είπε...

@tzonakos:
Σαν γέρικο εμπορικό, πριν πάρω το δρόμο για το διαλυτήριο, σπρώχνω τον καιρό αγναντεύοντας....