Ο φόβος

κλαις μα δεν σε ακούει κανείς
είσαι μόνος πεταμένος
στο κρεβατάκι του μαιευτηρίου
που σε γέννησε η μάνα σου
χωρίς να σε ρωτήσει
φοβάσαι, κλαις, δεν σε ακούει κανείς
είσαι μόνος με το φόβο σου
και τον πόνο που ένοιωσες
την ώρα που έκοβαν τον ομφάλιο λώρο
δεν θα ξεφύγεις ποτέ από κείνο το φόβο
τον κουβαλάς πάντα μέσα σου
για να ξορκίσεις τη μοναξιά σου
είναι το άλλοθι σου για όλα
την κακία, το μίσος, τη ζήλεια το φθόνο
τον εγωισμό και το ψέμα που ορθώνεις
προστατευτικά γύρω σου να φυλαχτείς
από το φόβο των άλλων
το άλλοθί σου για τη φιλία, την αγάπη
και τη χαρά που παίρνεις όταν ο φόβος σου
ταιριάξει με τον ξένο φόβο που γίνεται δικός σου
κι ύστερα ο πόνος, ο δικός σου πόνος
όταν χωρίζουν οι φόβοι και μένεις μόνος
με το δικό σου φόβο και τον πόνο σου
όπως τότε στο μαιευτήριο ένα τόσα δα πλασματάκι
με ένα μεγάλο φόβο και τρομαγμένο βλέμμα.

Μουσική - Στίχοι: Άκης Πάνου
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα

.

Πόσο λίγο με ξέρεις

Κάθομαι τώρα κι αναπολώ
και οργίζομαι
και θυμάμαι
κι οργίζομαι περισσότερο
τι δεν πήγε καλά;
πως ήρθε ανάποδα ο κόσμος;
ξεμείναμε
με τις αναμνήσεις
τα ανεκπλήρωτα όνειρα
τη μοναξιά
προσπαθείς να κρυφτείς
σε κυνηγάει
σε βρίσκει
τρυπώνει στην ψυχή σου
με αναίδεια
αναστατώνει το είναι σου
κλέβει τα μυστικά σου
σου λέει σ΄ αγαπώ
ποτέ δεν σ΄ αγάπησε
τώρα το ξέρεις
σου πήρε δώδεκα χρόνια
να το καταλάβεις
και μένα τόσα μου πήρε…

το λάθος

Προσπάθησα, προσπάθησα πολύ να ανοιχτώ στο πέλαγος
κι ήσουν εκεί μαζί μου στην προσπάθεια
με πίεζες να μην φοβάμαι, με πίεζες πολύ να προσπαθώ
μα ο βράχος ήταν εκεί σωστός γρανίτης ποιος να τον σπάσει
και ο βυθός ήταν κοντά, δεν έχουν βάθος αυτές οι θάλασσες
και με τράβαγε με δύναμη με ρουφούσε στα βάθη του
δεν έχω τίποτα να σου δώσω σου είχα πει, το θυμάσαι
δεν περιμένω κάτι είπες και με έσπρωξες πάλι
κι ύστερα ήρθαν οι άλλοι με τις άσπρες μπλούζες και τις σύριγγες
να με καρφώσουν στην ακτή κάτω από τον ήλιο τον καυτό
ματώνουν τα χείλη από τη δίψα, ακούω τη φωνή σου, δεν σε βλέπω
μονάχα αυτοί με τις άσπρες μπλούζες και τις σύριγγες είναι κοντά
καραδοκούν στο πρώτο σκίρτημα να με καρφώσουν και πάλι
και το ήθελα τόσο πολύ να ανοιχτώ, να ανοιχτούμε μαζί στο πέλαγος
να απλώσουμε ένα πουκάμισο για πανί και μ΄ άλμπουρα τα κορμιά μας
να ταξιδέψει η σχεδία σε άλλες θάλασσες να βγούμε σ΄ άλλους τόπους
να ξαπλώσουμε μαζί στον ήλιο ξένοι ανάμεσα σε ξένους
χωρίς σώμα χωρίς μάζα δυο καρδιές μονάχα χαμένες στο όνειρο.
Προσπάθησα, προσπάθησα πολύ να ξεφύγω από τις άσπρες μπλούζες
να μην με φτάνουν οι σύριγγες που ρουφούν από μέσα μου τη ζωή
κουράστηκες να περιμένεις, συγνώμη λάθος είπες κι είχες δίκιο
όλα ήταν λάθος, από την πρώτη στιγμή ένα λάθος ήταν όλα
που δεν ήθελες που δεν ήθελα κι εγώ να παραδεχτούμε.

Ευτυχία τι θα πει…

Να ξυπνάς με το γκάρισμα του γαϊδάρου που ενοχλήθηκε
από το γλεντοκόπι του μουεζίνη κόκορα στο γύρισμα της νύχτας
που βιαστικά και περήφανα αναγγέλλει τη μέρα που έρχεται
πριν ακόμα το πρώτο φως της αυγής σβήσει τα αστέρια.
Να αφουγκράζεσαι την πρωινή συναυλία των πουλιών
με τις τρίλιες τους να σκεπάζουν τον αχό της θάλασσας
που ξέπνοη σκάει στα βράχια της ακτής.
Να ανοίγεις το παράθυρο και να σε πνίγουν οι μυρωδιές
από τ΄ αγιόκλημα, της ακακίας τον ανθό και τις γαζίες
και η ματιά σου να ακουμπάει στη Βαβέλ των χρωμάτων
στις μπουκαμβίλιες, τα γεράνια, τους ανθισμένους κάκτους,
τα τριαντάφυλλα και τις πικροδάφνες…
Κι ύστερα την ώρα του καφέ, δίπλα στη θάλασσα
απέναντι στ΄ απέραντο γαλάζιο,
ως εκεί που φτάνει το μάτι σου κι ακόμα παραπέρα,
να έρχεται ο Πουνέντης σε ρόλο μαύρου υπηρέτη
που ανεβοκατεβάζει ρυθμικά το φτερό του
για να διώξει την κάψα του ήλιου που ψηλώνει
Ε, μην μου πεις, δεν θέλεις και τόσα πολλά
για να νιώσεις ευτυχία τι θα πει…
ή μήπως θέλεις κάτι ακόμα κι αυτό είναι που σου λείπει….

Αρχίζει το EURO θα λυθούν οι απορίες σας….

...για τις προτιμήσεις των ανδρών

Ο κυρ Αντώνης από δύο ...ιερά τέρατα

Μια ανεπανάληπτη ερμηνεία του Κυρ Αντώνη από το Μάνο και τη Μελίνα, τη Μελίνα και το Μάνο.

το γέλιο χαρίζει υγεία

λάθος τρένο

Πήραμε το λάθος τρένο
λάθος εσύ, λάθος εγώ
ποιος ξέρει να μας πει
άπλωσα το χέρι να σ΄ αγγίξω
μα σφύριξε το τρένο
γλιστρά στις ράγες, φεύγει
και φεύγεις μαζί του
και εγώ μένω να ρωτώ
πάλι στο λάθος τρένο είμαι
ή με το λάθος τρένο φεύγεις εσύ.

καλό μήνα και προσοχή στο δρόμο