
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....
.
Βούλιαξα έτσι ανεξήγητα όπως χθες και προχθές στο απύθμενο κενό της αϋπνίας με τη σκέψη καρφωμένη στη μορφή σου και τη ματαιοδοξία του έρωτα να σκορπά πεφταστέρια στο σκοτάδι. |
3 σχόλια:
παλιάνθρωποι, όλοι τους!
αχ, συγχύστηκα, θέ μου συχώρεσέ με!
τι ανηθικότητες!
υγ. 1. λύκε, μήπως το τηλεχειριστήριο αφορούσε σε τίποτε άλλο πέραν της οθόνης; μπορεί να είναι ένα ερώτημα.
υγ. 2. επειδή είμαι πολύ σοβαρός άνθρωπος, ας μείνει μεταξύ μας ότι έκανα αυτή την υπόθεση...
μετά τιμής (σημερινής, χωρίς πληθωριστικά στοιχεία) ανωνύμου,
η άμπτθα
Πολύ έξυπνο βιντεάκι...
Τα σέβη μου
:-)
@ σώμα που χορεύει: είναι των ημερών για συμπαράσταση στα θηλυκά που υποφέρουν δες κι εδώ
Δημοσίευση σχολίου