Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....


.

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Προσμονή…






Πάει καιρός που έχω αποφασίσει το ταξίδι…
Είναι πολλά τα χιλιόμετρα…
Σχεδιάζω χάρτες να μικρύνω την απόσταση…
Ονειρεύομαι τη στιγμή…
Παρακολουθώ το ξεψύχισμα της βροχής
τον ήλιο που ξεμύτισε απ΄ τα σύννεφα
τις τελευταίες σταγόνες νερού
να κυλούν από τα κεραμίδια της στέγης
στα φύλα της αρμπαρόριζας…
Ονειρεύομαι τη στιγμή…
που θα ΄χω αφήσει πίσω τα χιλιόμετρα…
και δεν θα υπάρχουν άλλα εμπόδια
να μας χωρίζουν…

.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

υπέροχο...

marianaonice είπε...

Αχ αυτές οι αποφάσεις...
Παίρνονται για να αναιρούνται!
Ο χωρισμός είναι μισός ...θάνατος...
Και όμως οι χωρισμοί έγιναν πια αναπόφευκτοι!!

Πολύ τρυφερό, με πολύ συναίσθημα μα και θλίψη...

agrampelli είπε...

Τι ρομαντικό!...
Και απίστευτα όμορφο...
Όνειρα γλυκά...

Ανώνυμος είπε...

@ανώνυμος:
Σ΄ ευχαριστώ, είσαι πολύ ...καλή!
Καλημέρα

@marianaonice:
Αποφάσεις...
ταξίδια...
όνειρα...
προσμονές...
αυτά μας κρατάνε ζωντανούς...
καλημέρα.

@agrampeli:
Χαίρομαι που σου άρεσε...
κι ευχαριστώ για την ευχή...
Καλημέρα

Sissi Soko είπε...

Αυτό... σαν να το είχα γράψει εγώ...

monahikoslikos είπε...

@Σύσσι... το καλητεχνικό μου:
Το θέμα δεν είναι το γράψιμο μα η πραγματοποίηση του ονείρου...

Ανώνυμος είπε...

Πολυ ομορφες σκεψεις. Ονειρεψου την στιγμη..Ετσι κι αλλιως μοναχα στιγμες ειναι η ζωη μας.......
Katerina

monahikoslikos είπε...

@oneirodromio:
Μα για αυτές τις ελάχιστες ξεχωριστές στιγμές αξίζει να ζουμε Κατερίνα.
Δεν συμφωνείς...

goofyMAGOUFH είπε...

Έφτασε, λοιπόν, η ώρα
η προσμονή να δώσει τη θέση της στο ταξίδι.
Διότι, ταξίδι είναι η ζωή
με ένα ποίημα παραμάσχαλα.

monahikoslikos είπε...

@goofyMAGOUFH:
Πάντα είναι ώρα για ένα ταξίδι