χωρίς τίτλο και χωρίς νόημα....

Σε είδα απόψε στον ύπνο μου,

σε έλουζε μια πανσέληνος

κι ήσουν τόσο όμορφη

στο φως του φεγγαριού.

Είχαμε πάει ένα ταξίδι μαζί

μα σ΄ έχασα σε μια στροφή

στο δρόμο με τις λεύκες.

Σ΄ έψαχνα ως το ξημέρωμα

λουσμένος στον ιδρώτα

από αγωνία και φόβο.

Και μένω τώρα ασάλευτος

και παγωμένος

σαν τα νερά της λίμνης το καταχείμωνο

να σε περιμένω

κι ας ξέρω πως δεν θα γυρίσεις.

.

κουλουβάχατα γίναμε...

η συνεπής...















κι ο βιαστικός....

φωτογραφία…

Τα μάτια σου ολόφωτα άστρα
μαγικά λαμπυρίζουν
σαν πεφταστέρια
σ΄ ανεξερεύνητο ουρανό.
Τα δυο σου χείλη μέλι
από παραδεισένια άνθη
που μέλισσες για σένα τρυγήσανε.
Το φιλντισένιο σου λαιμό
περίλαμπρο διαμαντοστόλιστο περιδέραιο
οι έξη αδελφές της Πούλιας
τον στολίζουν.
Σκιρτά η καρδιά σαν άβγαλτη παιδούλα
σαν βλέπει τα γελαστά μάτια σου
και με χίλια χρώματα βάφει τα όνειρα
το χάδι απ΄ τα ολόγλυκά σου χείλη.

.

Φευγοδιάθετη…. μέρα.

Όμορφη μέρα χαλαρή και φευγοδιάθετη.
Στο δρόμο για το Σούνιο καφέ με κέρασε
και στην Πειραϊκή δυο καραφάκια ούζο.
Σαν το χταπόδι απλωμένη η ζωή
στη χειμωνιάτικη λιακάδα και τον άνεμο.
Και γλιστρούσαν οι ώρες
όπως η άμμος από τη σφιγμένη χούφτα
κι έφτασε σούρουπο βαρύ,
του αποχωρισμού και της υπόσχεσης.

.