έφτασε και λοιπόν....

σπρώχνουμε τον καιρό να φθάσει Παρασκευή
κι ύστερα η προσμονή του σαββατοκύριακου
ποιον θα δεις με ποιον θα μιλήσεις τι θα πεις.
ώρα την ώρα μέρα τη μέρα βδομάδα τη βδομάδα
κυλάει ο χρόνος κι εμείς ακούνητοι τον βλέπουμε να φεύγει.
χρόνο το χρόνο γεράσαμε και τίποτα δεν άλλαξε
η ζωή συνεχίζεται και μένουμε πίσω θεατές
όσων τολμούν κι απλώσουν τα χέρια να πετάξουν
σαν τα πουλιά που δεν βολεύονται στα χαμόκλαδα.
βολευτήκαμε, συνηθίσαμε και ζούμε με το χτες
που μας πήγε ψηλά στ αστέρια και τους επτά ουρανούς
μάθαμε απ έξω όλους τους διαλόγους και τις ατάκες
η ίδια χιλιοπαιγμένη ταινία κάθε βράδυ η ίδια μουσική
-ας ερχόσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ-
και φεύγουν οι μέρες, ατέλειωτες οι νύχτες, πήχτρα σκοτάδι
κόλαση ο πρωινός καφές που πίνεις μοναχός σου.