το λάθος

Προσπάθησα, προσπάθησα πολύ να ανοιχτώ στο πέλαγος
κι ήσουν εκεί μαζί μου στην προσπάθεια
με πίεζες να μην φοβάμαι, με πίεζες πολύ να προσπαθώ
μα ο βράχος ήταν εκεί σωστός γρανίτης ποιος να τον σπάσει
και ο βυθός ήταν κοντά, δεν έχουν βάθος αυτές οι θάλασσες
και με τράβαγε με δύναμη με ρουφούσε στα βάθη του
δεν έχω τίποτα να σου δώσω σου είχα πει, το θυμάσαι
δεν περιμένω κάτι είπες και με έσπρωξες πάλι
κι ύστερα ήρθαν οι άλλοι με τις άσπρες μπλούζες και τις σύριγγες
να με καρφώσουν στην ακτή κάτω από τον ήλιο τον καυτό
ματώνουν τα χείλη από τη δίψα, ακούω τη φωνή σου, δεν σε βλέπω
μονάχα αυτοί με τις άσπρες μπλούζες και τις σύριγγες είναι κοντά
καραδοκούν στο πρώτο σκίρτημα να με καρφώσουν και πάλι
και το ήθελα τόσο πολύ να ανοιχτώ, να ανοιχτούμε μαζί στο πέλαγος
να απλώσουμε ένα πουκάμισο για πανί και μ΄ άλμπουρα τα κορμιά μας
να ταξιδέψει η σχεδία σε άλλες θάλασσες να βγούμε σ΄ άλλους τόπους
να ξαπλώσουμε μαζί στον ήλιο ξένοι ανάμεσα σε ξένους
χωρίς σώμα χωρίς μάζα δυο καρδιές μονάχα χαμένες στο όνειρο.
Προσπάθησα, προσπάθησα πολύ να ξεφύγω από τις άσπρες μπλούζες
να μην με φτάνουν οι σύριγγες που ρουφούν από μέσα μου τη ζωή
κουράστηκες να περιμένεις, συγνώμη λάθος είπες κι είχες δίκιο
όλα ήταν λάθος, από την πρώτη στιγμή ένα λάθος ήταν όλα
που δεν ήθελες που δεν ήθελα κι εγώ να παραδεχτούμε.