περιμένοντας μια πανσέληνο…

Χάθηκες την ώρα που ξαναβρεθήκαμε,
δεν κλείνω τ΄ αφήνω ανοιχτό, φιλιά
έτσι είπες, το θυμάσαι, όταν δύο λεφτά
σου ζήτησα μόνο να περιμένεις

βρήκα κλειστά τα φώτα γυρίζοντας
και πέρασε μήνας χωρίς ένα σημάδι ζωής
αβάσταχτη η σιωπή που το όνειρο πληγώνει
στα παγωμένα της καρδιάς σοκάκια.

σ αγαπώ πολύ και ξέρεις ότι σε σκέπτομαι,
τα τελευταία σου λόγια πριν χαθείς
στο σκοτάδι που μαύρισε τον ήλιο,
τα τελευταία λόγια που θα χω να θυμάμαι

κάποιοι λένε σε είδανε σ΄ ένα κυκλαδονήσι
ανέμελη παιχνίδια της θάλασσας να παίζεις
να λούζεσαι στα αιγαιοπελαγίτικα νερά
να ξεχαστείς και να ξεχάσεις όσα σε πόνεσαν

όταν γυρίσεις θα με βρεις εκεί που μ΄ άφησες ,
να περιμένω μετρώντας της απουσίας σου
τις ασέληνες νύχτες σαν χάντρες κομπολογιού,
να περιμένω την πανσέληνο του γυρισμού σου.

.

Πριν αλέκτωρ…

Πριν κλείσεις μήνα παντρεμένη
ξένα φιλιά και αγκαλιά ζητάς
με βλέμμα λάγνο ίδια πρόκληση
κοιτάς τα σερνικά και περιμένεις
την έκτη εντολή να παραβείς
να το χαρείς που θα μοιχεύσεις
ορκίστηκες πως θα τον αγαπάς
μέχρι που να γεράσεις
και κράτησες τον όρκο σου
όσο φόραγες το νυφικό φουστάνι
οι όρκοι σου ξεφτίσανε νωρίς
και ο γάμος δεν θα αργήσει
κι ως έστρωσες θα κοιμηθείς
σε ένα κρεβάτι πανδοχείου
που μόνη σου το διάλεξες
του εφήμερου ερωτά φωλιά να γίνει.

.

Γιατί;

έγινε συνήθεια πια
να ξυπνάς στις 3 το πρωί
να κάνεις ένα τσιγάρο στη βεράντα
ανάβεις το αιρ κοντίσιον μετά
να δροσίσει να κοιμηθείς λίγο ακόμα
να φύγεις το πρωί στο καμίνι της Αθήνας
να λιώσεις από τη ζέστη
να σε πνίξει το νέφος
ο αέρας που λείπει να κάψει τα πνευμόνια σου
επιστρέφεις και στρώνεσαι στη δουλειά
να καταγράψεις όσα μάζεψες το πρωί
να τα αποθηκεύσεις στο λάπτοπ
το μυαλό έχει πάψει πια να δουλεύει σωστά
έλιωσε κι αυτό με τα χρόνια
με το άγχος της καθημερινότητας
την αγωνία του μεροκάματου
για ένα αύριο που περιμένεις
για το αύριο που δεν έρχεται
που ίσως δεν θα έρθει ποτέ

.

Ζητείται ελπίδα

στο βλέμμα σου ψάχνω,
αυτό το κάτι να δω
αυτό που περιμένω,
να πάρω κουράγιο.
το βλέμμα σου ψάχνω,
αυτό το κάτι να δω,
να λάμψει το σκοτάδι,
κι ο ήλιος να σβήσει
όταν μου πεις σ΄ αγαπώ.
και φεύγουν οι μέρες
διαβαίνουν οι μήνες
τα χρόνια περνάνε
χωρίς μια ματιά σου
χωρίς σ΄ αγαπώ.

.

Σκοτάδι παντού

Μια νύχτα ακόμα πέρασε
άργησε η μέρα να φέρει το πρωί
χαμένος σε σκέψεις το φεγγάρι ρωτώ
αν σ΄ είδε αν σ΄ απάντησε
αν ξέρει να μου πει που είσαι
ολόγιομο κείνο αδιάφορο περνάει
δεν βιάζεται καθόλου να κρυφτεί
κι η μέρα κάπου σκάλωσε
κι αργεί να ξημερώσει
να γείρω στο προσκέφαλο
ο ύπνος να με πάρει
και να σ΄ ονειρευτώ.

ΦΩΤΟ: Marianaonice
.

Η επιστροφή της ωραίας Ελένης

Όλα τα καλά έχουν τέλος
κι απ΄ την νυφική παστάδα
κατευθείαν στη μπουγάδα
γύρισε μες το καμίνι
με το κόκκινο το μίνι
και το μαύρο της το λάπτοπ
ποιος την είδε ποιος την πιάνει
την Ελένη απ΄ τη Μάνη
πριν ένα μήνα ακριβώς
είχε χαρά μεγάλη
και νύφη στολιζότανε
να πάει για το γάμο
με όργανα και με βιολιά
και καλεσμένους μύριους
που της ευχόντουσαν ανθούς
στο δρόμο της σπαρμένους
αυτά τώρα περάσανε
κι ανάμνηση έχουν γίνει
πρωί πρωί σηκώθηκε
τους δρόμους για να πάρει
άφησε το Στέλιο πίσω
να κοιμάται ευτυχής
και στο υπουργείο επήγε
με τους άλλους δυστυχείς
με τα κπς παλεύει το αεπ και τα ευρώ
που δυσεύρετα έχουν γίνει
στον κακό μας τον καιρό

Τα κοτσιδάκια της

Είναι όμορφα σαν τα χαράματα ξυπνάς
μαζί με τα πουλιά, πριν βγει ο ήλιος
και φωτίσει τα έργα των ανθρώπων
την ώρα που μπορείς να ονειρευτείς
να αναπολήσεις από το χτες τα περασμένα
μέσιασε ο Ιούλιος μα έχει δροσιά τόση
που ανατριχιάζεις σύγκορμα
σαν που πρωταγκάλιασες και φίλησες
μικρός την πρώτη σου αγάπη,
αλήθεια πως τη λέγανε, θυμάσαι;
πασχίζει ο νους να θυμηθεί μα όνομα
δεν βρίσκει με σιγουριά να πει ποιο ήτανε
μόνο τα κοτσιδάκια της τα δυο
τα ομορφοπλεγμένα με τους φιόγκους
ολοζώντανα η μνήμη έχει κρατήσει
αυτά που πρώτα αγάπησε πριν αγαπήσει
εκείνη που καθότανε στο μπροστινό θρανίο.

Το κλουβί…

Βάλε το αγριοπούλι στο κλουβί
να μην το φτάνει η γάτα
πες του είναι εδώ το σπίτι σου
κι εγώ θα σε προσέχω
μα άσε την πόρτα του ανοιχτή
να νοιώθει ελευθερία
και να μην νιώθει τη σκλαβιά
γιατί θα δραπετεύσει
την άμμο κράτησε απαλά
μες τη δική σου χούφτα
μα μην τη σφίξεις πιο πολύ
κι ανάμεσα στα δάχτυλα κυλήσει
γιατί είναι δύσκολο μετά
στη χούφτα να γυρίσει
μην βιάζεσαι να κόψεις τον καρπό
προτού να ωριμάσει
θα ναι πικρός, θα ναι ξινός,
θα ναι στυφός στη γεύση
γιατί να ξέρεις, αγάλι αγάλι
γίνεται η αγουρίδα μέλι
θέλει το χρόνο του το σ΄ αγαπώ
να ανθίσει στην καρδιά
κι αν το παραποτίσεις,
πριν βγάλει φύλλα και κλαδιά,
θα το σαπίσεις,
ποτέ στα χείλη δεν θα βγει
για να τ΄ ακούσεις

.

Θα ξαναρθείς…

Ήρθες όπως και χθες και προχθές όπως κάθε βράδυ
δεν σ΄ άκουσα να μπαίνεις, το άρωμά σου μύρισα
κοίταξα και ναι ήσουν εκεί καθισμένη στον καναπέ
με κοίταζες μ΄ αυτά τα υπέροχα μάτια, χαμογελούσες.
Έβαλα το cd να παίζει και δυο ρακές στο τραπέζι
έκατσα δίπλα σου κι άπλωσα τα χέρια να σ΄ αγκαλιάσω,
με κοίταξες αυστηρά, το ξέρω, δεν θέλεις να σε πλησιάζω
τραβήχτηκα στην άκρη του καναπέ και σε κοίταζα
με κοίταζες κι εσύ, δεν μιλούσαμε, μιλούσαν μόνο τα μάτια
το δωμάτιο είχε πλημμυρίσει η γλυκιά φωνή της Χαρούλας
-να μου το πεις το σ΄ αγαπώ και πάλι να μου το πεις…
η αγάπη είναι ζάλη… να μου το πεις…-
Έκλεισα τα μάτια, στην υγειά σου σε άκουσα να μου λες
στην υγειά μας, ανταπέδωσα την ευχή κι άνοιξα τα μάτια
είχες φύγει, αθόρυβα όπως είχες έρθει πριν λίγο, είχες χαθεί,
κι έμεινα μόνος όπως κάθε ξημέρωμα την ώρα που δραπετεύεις.
Μάζεψα τα ποτήρια, η φωνή της Χαρούλας είχε κι αυτή χαθεί
κοίταξα κατά το βοριά κι είπα δυνατά να μ΄ ακούσεις
καλή σου μέρα αγαπημένη, θα σε περιμένω το βράδυ
να ξαναρθείς …στα όνειρά μου και θα ΄ρθείς το ξέρω.

.