
Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....
.
Βούλιαξα έτσι ανεξήγητα όπως χθες και προχθές στο απύθμενο κενό της αϋπνίας με τη σκέψη καρφωμένη στη μορφή σου και τη ματαιοδοξία του έρωτα να σκορπά πεφταστέρια στο σκοτάδι. |
6 σχόλια:
Πολύ καλόοοο! !!
(χεχεχε)
......
Φιλιά...
Μπρρρρρ.....
Που το βρήκες αυτό καλέεε???
Σκέτη ανατριχίλα ήταν!!
:)))))))
Καλά με αποζημίωσε το πρώτο φθινόπωρο του Κορακάκη!!
Με το Μητροπάνο είναι θεϊκόοοο!!!
:)))
@agrampeli:
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Την καλημέρα και την αγάπη μου
@marianaonice:
Γιατί το βρήκες ανατριχιαστικό?
Μια χαρά είναι όλα εδώ πληρώνονται ή όταν σκορπίζεις ανέμους θερίζεις θύελλες...
Και η Θεά που πρωταγωνιστεί ανέμους 12 μποφώρ σκορπίζει....
Χαχαχα
Μητροπάνος ...ο Θεός.
Xα χα χα χα καλά να πάθει!Χα χα χα να ζήσουμε κι εμείς οι άσχημες!Χα χα χα τι κακια που είμαι!
@dreamer-angel:
Τι ανάγκη έχετε εσείς οι ...άσχημες μ΄ ολόκληρο χαρέμι ανδρών να σας κυνηγάει...
Δημοσίευση σχολίου