.

Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....
.
Βούλιαξα έτσι ανεξήγητα όπως χθες και προχθές στο απύθμενο κενό της αϋπνίας με τη σκέψη καρφωμένη στη μορφή σου και τη ματαιοδοξία του έρωτα να σκορπά πεφταστέρια στο σκοτάδι. |
2 σχόλια:
Πολύ θα μου άρεσε να έβλεπα και τις φυσικές!
Πανέμορφο ταξίδι μας ταξίδεψες με τις φωτογραφίες σου...
Καλή μέρα νάχεις...
Είναι εντυπωσιακό πόσο πολύ μπορεί να αλλάξει το πρωτότυπο...
Δημοσίευση σχολίου