

Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....
.
Βούλιαξα έτσι ανεξήγητα όπως χθες και προχθές στο απύθμενο κενό της αϋπνίας με τη σκέψη καρφωμένη στη μορφή σου και τη ματαιοδοξία του έρωτα να σκορπά πεφταστέρια στο σκοτάδι. |
1 σχόλιο:
Παππού, ευτυχώς που είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η τοποθεσία, οπότε ο τίτλος σου δεν θα επαληθευτεί. Ο εμπρηστής βεβαίως θ' αναζητήσει αλλού τόπο για να επιδοθεί στο έργο του. Άκουγα πριν στις ειδήσεις που μιλούσαν για τη φωτιά στην ωραιότατη Θάσο... Καλά, όλοι θέλουνε να μοιάσουν στον Νέρωνα;
Δημοσίευση σχολίου