
Στα ύψη και πάλι ο υδράργυρος και όχι μόνο...

Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....
.
Βούλιαξα έτσι ανεξήγητα όπως χθες και προχθές στο απύθμενο κενό της αϋπνίας με τη σκέψη καρφωμένη στη μορφή σου και τη ματαιοδοξία του έρωτα να σκορπά πεφταστέρια στο σκοτάδι. |
1 σχόλιο:
Χαίρομαι που συναντώ έναν παππού στο Δίκτυο διότι κι εγώ παππούς είμαι! Χαίρομαι επίσης που βλέπω ότι σου αρέσουν οι δροσερές εικόνες από τη θάλασσα!!
Δημοσίευση σχολίου