Θα ξαναρθείς…

Ήρθες όπως και χθες και προχθές όπως κάθε βράδυ
δεν σ΄ άκουσα να μπαίνεις, το άρωμά σου μύρισα
κοίταξα και ναι ήσουν εκεί καθισμένη στον καναπέ
με κοίταζες μ΄ αυτά τα υπέροχα μάτια, χαμογελούσες.
Έβαλα το cd να παίζει και δυο ρακές στο τραπέζι
έκατσα δίπλα σου κι άπλωσα τα χέρια να σ΄ αγκαλιάσω,
με κοίταξες αυστηρά, το ξέρω, δεν θέλεις να σε πλησιάζω
τραβήχτηκα στην άκρη του καναπέ και σε κοίταζα
με κοίταζες κι εσύ, δεν μιλούσαμε, μιλούσαν μόνο τα μάτια
το δωμάτιο είχε πλημμυρίσει η γλυκιά φωνή της Χαρούλας
-να μου το πεις το σ΄ αγαπώ και πάλι να μου το πεις…
η αγάπη είναι ζάλη… να μου το πεις…-
Έκλεισα τα μάτια, στην υγειά σου σε άκουσα να μου λες
στην υγειά μας, ανταπέδωσα την ευχή κι άνοιξα τα μάτια
είχες φύγει, αθόρυβα όπως είχες έρθει πριν λίγο, είχες χαθεί,
κι έμεινα μόνος όπως κάθε ξημέρωμα την ώρα που δραπετεύεις.
Μάζεψα τα ποτήρια, η φωνή της Χαρούλας είχε κι αυτή χαθεί
κοίταξα κατά το βοριά κι είπα δυνατά να μ΄ ακούσεις
καλή σου μέρα αγαπημένη, θα σε περιμένω το βράδυ
να ξαναρθείς …στα όνειρά μου και θα ΄ρθείς το ξέρω.

.