Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....


.

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

Ζητείται ελπίδα

στο βλέμμα σου ψάχνω,
αυτό το κάτι να δω
αυτό που περιμένω,
να πάρω κουράγιο.
το βλέμμα σου ψάχνω,
αυτό το κάτι να δω,
να λάμψει το σκοτάδι,
κι ο ήλιος να σβήσει
όταν μου πεις σ΄ αγαπώ.
και φεύγουν οι μέρες
διαβαίνουν οι μήνες
τα χρόνια περνάνε
χωρίς μια ματιά σου
χωρίς σ΄ αγαπώ.


.

4 σχόλια:

marianaonice είπε...

Πολύ χαίρομαι που ο τίτλος του ιστολογίου μου σου ενέπνευσε αυτό το τόσο τρυφερό ερωτικό ποιήμα!

Όταν περνά ο χρόνος χωρίς να εκπληρώνεται αυτό το απροσδιόριστο κάτι που ο καθένας μας ζητά, τότε ναι είναι βαρύ το βήμα μας στο πέρασμα του χρόνου!

Καλό σου βράδυ!

monahikoslikos είπε...

@marianaonice: Έχεις δίκιο ο τίτλος του ιστολογίου σου ήταν η αφορμή καθώς ξημερώματα σήμερα ξανακοίταζα το τελευταίο σου πόστ.
Βγάζει ένα πόνο, μια αγωνία κάτι σαν κραυγή αυτός ο τίτλος.
Μπήκα στο youtube κι άκουσα αυτό το τραγούδι "το κουρασμένο βήμα σου" κι ύστερα ήρθαν οι στίχοι και μιας και ήρθαν σκέφτηκα να τους ανεβάσω.
καλό σου και δροσερό βράδυ

athinovio είπε...

καλημέρα γερολύκε
μου αρέσει πολύ η γωνιά σου για καφέ και κουβεντούλα

θα τα ξαναπούμε....

monahikoslikos είπε...

@athinovio: Μαγική γνωνιά που "κουβάλησα" από μακρινή Σιγκαπούρη.
Να περάσεις όποτε θέλεις, φτιάχνω καλό καφέ...