Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....


.

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Σε ψάχνω...

στα σκοτάδια του μυαλού μου, στον αέρα της νύχτας, στις μυρωδιές των λουλουδιών
Σε ψάχνω,
στις μουσικές και τα τραγούδια που ακούγαμε χτες χωρίς να μιλάμε
σ΄ αυτά που σε πληγώνουν, σε αυτά που σε κάνουν να γελάς
στην καινούρια μέρα που ξημερώνει

Σε ψάχνω,
στους χτύπους της καρδιάς μου και του κορμιού την ταραχή
στα μάτια του κόσμου, στα χαμόγελα των παιδιών τις αγκαλιές των νέων
Στις γειτονιές του κόσμου, τις πολιτείες, τα βουνά και τις θάλασσες,
Σε ψάχνω…

Σε ψάχνω,
στις χιλιάδες αγκαλιές που ανοίγουν με το Χριστός Ανέστη του παπά,
κι απλώνω τα χέρια να σ΄ αγκαλιάσω…
Τα φιλιά της αγάπης μου στέλνω με τον άνεμο και τα μύρα του Απρίλη
να σου φέρουν το Αναστάσιμο μήνυμα της ελπίδας και της ζωής

σε ψάχνω,
Παντού Όπως Πάντα Ηλιαχτίδα… να διώξεις τα σκοτάδια

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

¨Ομορφα λόγια ..
Αναστάσιμα!
καλή σου μέρα Λύκε μου, με ένα χαμόγελο σαν Χειμωνιατικη Λιακάδα :D

monahikoslikos είπε...

@ xeimwniatikhliakada: Λιακάδα μου σ΄ευχαριστώ.