Ξέφτισε το όνειρο και τα ξέφτια του
βρόχος γίνανε να με πνίξουν.
Μετρώ τις μέρες,
τα χρόνια που έφυγαν στη σιωπή.
Γέρασα κι ακόμα μετρώ....


.

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Ο χορός της παρθένου

5 σχόλια:

ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ είπε...

Πραγματικά υπέροχο...Απίστευτο...Με συγκινείς λύκε μου...αυτή η πλευρά σου είναι πραγματικά φανταστική..κι έλεγα ότι είμαι η μοναδική που αρέσκεται σε αυτόν τον τρόπο γραφής...
Σε φιλώ..

:-)

monahikoslikos είπε...

@ σώμα που χορεύει: Ε, πρώτη φορά στα μέρη μου είπα να σε τρατάρω κάτι, να σε γλυκάνω, να μην φανώ αγενής.

ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ είπε...

Για μένα ήτανε;;;

:-)

monahikoslikos είπε...

@ σώμα που χορεύει: Για ποιον άλλον;

ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ είπε...

Χίλια ευχαριστώ...ειλικρινά...αν και δεν είμαι τοσο καταπληκτική όπως με περιγραφει το ποιήμα..

:-)